Bókverk A4 - 78 blaðsiður - handinnbundið - stafrænt prent & risoprent
Artist book A4 - 78 pages - hand stitched - digital print & riso print
Have you ever said yes when you really didn't mean to? Have you ever thought why you said yes or no?
I have been saying yes for the past six months to a specific question. Do you want a receipt?
The word receipt comes from an old latin word recipere which means to receive or take. That question is
something all of us can surely relate to. Receipts are essentially a recipe, a word which descends from the
same latin verb, of our everyday life, how much we spend daily - quite literally the recipe of our life.
It's interesting to think that very similar receipts have different meanings for us, some more than others. Why
do I, for example, save every movie ticket I buy but throw away for the most part every other receipt? Both
are essentially a proof of something, on the same kind of paper, with the same kind of ink that easily melts
away when it gets wet. Something that is so meaningless, what happens when we actually give it meaning?
On a personal level, through this process I got to physically see and feel how much I actually spend on a day
to day basis on basics needs amongst the things I craved and bought for pleasure or experience. During this
project, I ended up with so much trash in my pockets, bags and in the corners of my room that for this final
work I had to limit myself.
Hefur þú svarað já þegar þú ætlaði þér það ekki? Hefur þú hugleitt hvað liggur að baki svarinu? Undanfarna
sex mánuði hef ég viljandi sagt já við ákveðinni spurningu; „Viltu kvittun?“
Þetta er spurning sem allir hafa fengið. Enska orðið yfir kvittun, reciept, á rætur sínar að rekja til latnesku
sagnarinnar recipere, sem þýðir að taka við einhverju. Kvittanir eru í raun uppskrift, sbr. enska orðið recipe
sem kemur af sama latneska stofni, af okkar daglega lífi, hversu miklu við eyðum dag hvern – uppskrift
lífsins.
Það er áhugavert að svipaðar kvittanir hafi mismikla merkingu fyrir okkur. Af hverju geymi ég hvern einasta
bíómiða sem ég kaupi en hendi nánast öllum öðrum kvittunum? Allar eiga þær það sameiginlegt að vera
einhvers konar sönnun. Þetta er eins pappír og eins blek sem rennur burt í bleytu. Kvittanir hafa í grunninn
enga merkingu, en hvað gerist þegar við gefum þeim merkingu?
Í gegnum þessa reynslu hef ég fundið físískt fyrir því hversu miklu ég eyði dags daglega, bæði í
nauðsynjavörur en einnig afþreyingu, upplifanir og hluti sem mig hefur langað í. Síðastliðna mánuði hefur
safnast upp svo mikið rusl í vösum mínum, töskum og herbergi að í þessari úrvinnslu hef ég þurft að
takmarka efnið.
